THEATER: Grof Geschud - Broeden

Gezien te Geel, stadspark op 16 augustus 2022.

Bron: grofgeschud.eu

Maandag is dood, leve dinsdag!

"De Pastinaak?"

"Nee schat, ook niet open! En de Molen, het Vishuis, de markthallen ook niet! Er is op dinsdag blijkbaar niets open! Vroeger was het toch een dooie boel op maandag?? Wat is er ineens raar aan uitgaan op een dinsdag?!?" "Grrr..."

"Thuisblijven dan maar?"

"No way! Uitinvlaanderen.be spreekt over een gratis theatervoorstelling in Geel! Wat denk je?"

Zeven jaar, drie maanden, twaalf dagen, drie uur, vijftien minuten en 4 seconden na de geboorte van het eerste deel van "de tweeling", bevinden mijn man en ik ons plots op een avond zonder onze drie kinderen. Geen dooie dinsdag gaat ons tegenhouden om er tussenuit te knijpen!

Of ik even wil opschuiven? Ja, dat moet net lukken. Ik knik bevestigend naar de oude man achter mij en ik zie plots grijs, grijs en nog eens grijs.

"Schat?"

"Véronique, voor welke leeftijd was dit spektakel?"

"'t Is mooi weer, we zijn kinderloos, en we hebben gratis jetons gekregen voor drank en frietjes van de lokale TV bij de ingang van het park." ... "Maakt-het-uit?"

"Voor mij een pintje."

Broedplaats

Een reusachtig nest bevindt zich op een wankel torentje gepositioneerd op een podium in het park. De takken prikken in de rug van de actrice terwijl ze zich een weg baant naar haar startpositie, bovenop het nest.

"Broeden" vertelt het verhaal van een ex-theaterkoppel dat een afscheidstournee organiseert. Deze Hollands-Belgische voorstelling komt ietwat verwarrend op gang maar naarmate het publiek hen meer en meer in hun armen sluit, worden de acteurs losser en zie je hen openbloeien op het podium. Het is dan ook geen evident thema lijkt me, uiteen zijn en toch samen een hele tournee afwerken. Die continue kortsluiting in je hoofd van optreden met iemand van wie je eigenlijk weg wil. Die ongemakkelijkheid dringt ook wel wat door naar ons in het publiek.

Het aanvankelijk zwaarwichtige thema wordt uiteindelijk wel origineel gebracht aan de hand van muzikale intermezzo's en hilarische telefoongesprekken met de ouders van beiden. Het zelfrijdende robothondje met afstandsbediening wordt tijdens een discussie over co-ouderschap door iemand uit het publiek vakkundig in de prak gereden. Twee Chinese vrijwilligers mogen vervolgens hun (gebrek aan) acteerkunsten etaleren op het podium.

Vervelen doe je je zeker niet!

Onze frietjetons.

​Ik onthoud vooral van deze ervaring:

dat moeilijkere thema's bespreekbaar kunnen worden met de nodige humor,

dat je het niet over alles eens moet zijn om samen te werken,

dat afwisseling heel erg werkt in alle situaties: humor-trauma, muziekeffecten, de avond die valt in het park tijdens de voorstelling, speciaal decor, wisselende kostuums,

dat ik me afvraag of er nog voorstellingen gaan volgen van dit duo na hun "afscheid" ...

en dat de ongeplande voorstellingen vaak heel welkom kunnen zijn in het drukke leven van jonge (en minder jonge) ouders.

Of deze voorstelling alle leeftijden zal aanspreken is nog maar de vraag. Vooral het oudere publiek van deze avond kon de humor wel waarderen, maar voor ons, mid-veertigers, deed het ons wat terugdenken aan humor van lang vervlogen tijden.

Merci voor het leuke intermezzo in ons door de kroost gedomineerde leven, al gaan we bij de volgende pauze toch liever een andere richting inslaan, niet op een dooie dinsdag dan.

Niet echt bucketlist: maar toch, check!