Reality check 2.0

Véronique Verhelst
29 nov 2022
3 minuten om te lezen

Intro: hoe het begon één jaar geleden

"Van de opleiding Nederlands verwacht ik dat ik meer inzicht krijg in hoe het vak Nederlands hedendaags inhoudelijk wordt aangeboden, welke werken en auteurs er momenteel besproken worden in de middelbare scholen, waar de verschillen liggen tussen het doceren van vreemde talen en Nederlands."

Reality check 2.0

De opleiding Nederlands ben ik gestart met een heel gek en onduidelijk gevoel, met veel vragen over de hedendaagse invulling van dit vak in het middelbaar onderwijs. De lessen boden me niet meteen een duidelijk antwoord op die vragen, tot grote verbazing van de docenten. Maar ik moet een en andere verduidelijken: ik ben een gevoelsmens. Ik moet me kunnen stoten aan die steen, en liefst tweemaal. Vandaar dat ik mijn antwoorden op de hierbovengestelde beginvraag dan ook pas kreeg toen ik de effectieve stage aanvatte. Pas dan werd ik geconfronteerd met de pijnpunten en noden van de jonge garde.

En toen werd het een en ander me duidelijk ...

Het is een bewogen jaar geweest ...

Doorheen dit jaar heb ik ingezien dat, om werkelijk de zin van het Nederlands als vak te begrijpen, ik moest vertrekken vanuit de jonge gastjes zelf. Tijdens de stages heb ik hun gedrag geanalyseerd, heb ik naar hen geluisterd en ging ik rond in de klas om de schrijffouten te bestuderen. Los van de evidente startersspellingsfouten, was ik vooral verbaasd door de afwezigheid aan volzinnen en structuur in hun teksten. Ook het volume van hun stem, of eerder het gebrek daaraan tijdens het antwoorden in de klas, viel me ontzettend op.

Ik voelde dat ik hen spraakzamer moest leren maken, maar om hen te laten vertellen over hun wereld moest ik hun wereld zelf eerst beter leren kennen. Om de jeugd anno 2022 beter te begrijpen, ben ik hun boeken beginnen lezen, heb ik Tiktok leren kennen, en verdiepte ik me in de didactische methodes van creatievere aard.

Do's

Tijdens schoolvoorstellingen kwam ik zo in aanraking met nieuwe toneelstukken. Zo ben ik tweemaal naar voorstellingen gaan kijken van theater Froefroe. Dit hyperprofessionele gezelschap is gespecialiseerd in oudere Griekse tragedies die ze op moderne wijze tot in de 21e eeuw katapulteren. 'Odysee' was geweldig in performance en rekwisieten, de dialogen gepast voor jong en oud.

Omdat de klimaatjongeren een 'hype' geworden zijn in het actuele landschap heb ik jeugdboeken verslonden over dit thema. De vierdelige reeks van Nico Braeckman over de gevolgen van de huidige klimaatproblematiek waren fijn om meer inzicht te krijgen in hoe een jeugdboek opgebouwd is en hoe de personages voorgesteld worden.

Don'ts

Hoezeer Odyssee van Froefroe me ook kon bekoren, 'Underworld' van ditzelfde gezelschap viel me dan eerder tegen. Grappig voor volwassenen maar iets te erotisch voor leerlingen van het tweede middelbaar. Of hoe ik door het simpelweg uitvoeren van een mesotaak, mijn kar moest keren en zelfs hier beseffen dat je echt van niks mag uitgaan op voorhand ...

Musea: de dino's waren tof om naar te kijken en de interactieve spelletjes entertainden mijn kroost enigszins in het Museum voor Natuurwetenschappen, maar het wordt toch een no-go voor mij in mijn vrije tijd. Buiten de historisch waardevolle oorlogsmusea type Kazerne Dossin of Auschwitz, heb ik er werkelijk niks mee.

Ik had al zeer veel van cultuur geproefd vóór de start van de opleiding. En alhoewel ik dit jaar mezelf heb uitgedaagd om nieuwe gerechten ui te testen, blijf ik toch graag bij mijn klassiekers:

comedy en Jazz.

Wants

Wat dit cultuurportfolio me vooral heeft bijgeleerd, is het zelf produceren van opiniestukken. Van hoe je een tekst opbouwt, welke spelling gevolgd dient te worden en de impact van visuele elementen. Dit vond ik bijzonder leerrijk en aangenaam om te ontdekken.

Qua cultuur had ik voor de start van dit jaar al zo veel beleefd dat ik niet echt veel cultuurverruiming meer nodig had. Op cultureel vlak ga ik me dan ook toekomstgewijs terug richten op muziek. Ik hoop mijn saxofoonlessen te hervatten of in een fanfare te gaan. Daarnaast duik ik met alle plezier terug in mijn vertrouwde feelgoodwereld van de comedy. Voor mij is cultuur iets dat in de eerste plaats je geest moet kunnen ontspannen. Het is goed om van alles geproefd te hebben, maar ik denk dat ik mijn vaste succesgerechtjes toch al lang gevonden had.

Bucketlist: check!