3 december 2022
Evilyn,
je hebt me wel benieuwd gemaakt naar dit theaterstuk! Ik hou zelf ook enorm van comedy. Vitalski heb ik nog nooit in real-life gezien. Op humoristisch vlak kan ik de BIL-voorstellingen (Belgische Improvisatie Liga) absoluut aanraden. Dat zijn altijd heel interactieve voorstellingen, je krijgt er zelfs een 'sloef' om je ongenoegen mee te uiten als je de spelers niet goed vindt. Ik vermoed dat je dat ook wel leuk zou vinden. Fijn dat je je op sleeptouw hebt laten nemen door je vriendinnen. Zo ontdek je soms verrassende dingen. En ik nu ook door jou :-) Wanneer ik 'Ik ben blij als het regent' tegenkom, ga ik het niet nalaten om te gaan zien!
Groetjes,
Véronique
3 december 2022
Dag Evy,
ik kan je helemaal volgen!
Mijn kinderen hebben in - het land - Luxemburg een tweetal jaar deelgenomen aan de kinderopvang en het kleuteronderwijs. Daar was de voertaal Luxemburgs. Van kleinsaf aan kregen ze verhaaltjes voorgelezen in het Frans en in het Duits. Het wederzijdse taalrespect is daar enorm aanwezig. In het lager en het middelbaar volgt de Luxemburgse jonge bevolking bv. geschiedenis in het Frans, wiskunde in het Duits ... Talen worden daar gewoon organisch geïntegreerd gedurende hun hele onderwijstijd. Voor een globetrotter en taalfreak als ik zou dat een hemels systeem zijn maar ik kan me wel voorstellen dat een niet-talenknobbel het daar misschien toch wel wat lastig mee zou hebben. Een 'tussenin'-versie van taalintegratie lijkt me idealer.
Zoals je zegt, waar zijn de Belgen naartoe ... je bent Vlaamstalig of Franstalig, en over Duits wordt zelfs nauwelijks gesproken. We zouden die drie talen en taalgemeenschappen moeten koesteren en ze als onze gezamenlijke identiteit maken. Toeristisch, cultureel, identiteitstechnisch kan dit toch alleen maar meer vaste grond bieden aan wie we zouden moeten zijn: fiere, talige Belgen?
Groetjes,
Véronique
3 december 2022
Dag Laura,
voor mij is de graphic novel nog onontgonnen gebied. Ik ben blij dat je, na de passage van Sien, dit genre nog even onder mijn aandacht brengt. Een bekende serie eens in een graphic novel bekijken lijkt me inderdaad een toffe laagdrempeligere manier om kennis te maken met dit stukje literatuur. Ikzelf was niet zo een fan van de serie rond Dahmer, maar misschien dat het gedeelte wat voorafging ging aan zijn daden, zoals beschreven in deze graphic novel, wel iets is dat me zou kunnen bekoren.
Ps: leuk dat je de strippagina er ter illustratie even bijzet. Ik was meteen helemaal mee. Je opmerking i.v.m. het gebruik van zwart-wit t.o.v. de duisterheid van het verhaal is helemaal terecht!
Groetjes!
Véronique