Boek: Revival. (King, 2014)

Een boek als een wurgslang

Beslopen als een slang. De meesterlijke schrijfkracht van Stephen King, mijn grote idool, overweldigt

me nog steeds. Vijfentwintig jaar geleden kreeg hij me te pakken met "IT". Gevolg: deze toenmalige vijftienjarige, die doorgaans de lichten snel uitknipperde als haar ouders terugkwamen van hun wekelijkse restauranttrip, durfde ditmaal niet meer alleen naar boven gaan slapen ...

Bron: Booksinbelgium, 2022.

Telkens denk ik, als het eng wordt, dan leg ik hem gewoon weg, ik kan dat! Maar dat is het hem net, het begint niet eng, het wordt ook niet enger, tot je plots omcirkeld bent door een traag kruipende wurgslang die je vastzet in het verhaal zonder dat je het boek nog weggelegd krijgt. Je zit middenin de miserie, en ziet de nachtmerries al op je afkomen,

toch ... moet ... je ... het ... uit-le-zen ...

De bedoeling van het cultuurportfolio is je blik verruimen en je cultuurbeleving vergroten. Toch was ik hier nu eens benieuwd of ik na al die jaren nog steeds zou kunnen genieten van dezelfde boeken als vroeger. Zou mijn smaak zoals na een coronabesmetting toch niet veranderd kunnen zijn?

Ja en nee.

Maar ...

Bron: omdenken, 2022.

Het antwoord

Heb ik genoten van de typische dreigende horrorsfeer, die ik overigens totaal negeer wat films betreft? Ja.

Ga ik me er opnieuw aan wagen, na deze kortstondige reünie met het genre?

Nee!

De echte reden? Ik ben werkelijk angstig geworden bij het lezen van dit boek, op zo een manier dat ik wist dat het me nooit meer ging loslaten. "Revival" is een verhaal over de dood. De dood die ik al iets vaker dichterbij heb weten komen dan toen ik jong was en het me allemaal niet veel deed. Het verhaal onthult een zeer trieste invulling van "het einde". In een tijd van covid-ellende, verhalen over dichterbij komende oorlogen en atoombomdreigingen, van schrik voor plunderingen bij aanhoudende prijsstijgingen, van de aanblik van mensen die letterlijk in de kou komen te staan, is dit boek misschien op zijn zachtst gezegd niet de beste feelgood-therapie of ontspanning die je zoekt.

Kortom: steengoed boek, maar lees het toch maar niet!

De dood als thema in de klas

Mocht ik in de klas de dood bespreekbaar willen maken als thema in een les, dan zou ik toch liever een hoopvoller boek gebruiken. Ik zou opteren voor de kracht van liefde en voor een mooi vechtverhaal zoals het verhaal van Marieke Vervoort. Ik zou me focussen op hetgeen voorafgaat aan het grote 'Niets' of het grote 'Alles', aan alles eruit halen wat er in zit.

Dat lijkt me mooier, fijner, en krachtiger.

Adieu Stephen King, idool van weleer, op naar wat zeer ver van mijn bed staat: de "Duivelsverzen" van Salman Rushdie ... als dát maar goed komt!

Bucketlist: check!

Mini-ode als afscheid:

Bronnen fotogalerij:

Standaard Boekhandel - Amazon.nl - Bol.com - Donner.nl - getbksy.com