Jeugdboek "De appeltaart van de hoop" van Sarah Moore Fitzgerald.

Bron: Bol.com

Oscar Dunleavy is een Ierse jongen die een bijzondere vriendschap ontwikkelt met zijn buurmeisje. Hun slaapkamerramen zijn slechts een tik van een tak van elkaar verwijderd en samen spenderen ze uren al dromend en pratend over hun leven. Oscar heeft de geweldige gave om zeer lekkere appeltaarten te bakken, waarvan hij zelf denkt dat ze magische krachten bevatten. Wanneer hij op een dag een zelfmoordpoging kan verhinderen met behulp van een van zijn taarten, zien Oscar en zijn buurmeisje dit als een teken. Onrechtstreeks zorgt dit talent dan ook voor een belangrijke ontknoping.

De titel "De appeltaart van hoop" gaf me meteen een leuk gevoel toen ik tussen de boekenrekken liep in de categorie 12-14 jaar. Het bleek dan ook een positief boek te zijn over vriendschap, liefde en tolerantie. Maar ook verlies, verdriet en angst kreeg zijn plaats wat het verhaal herkenbaar en realistisch maakte. Ik vind het dan ook bijzonder mooi dat de jeugd kan lezen over de afwisseling tussen de fijne tijden en triestige voorvallen zoals verraad en dat de lijn daartussen zeer dun en vol boogjes kan zijn. Hoe uitzichtloos een situatie ook kan zijn, het tij kan altijd keren. Die boodschap vind ik wel onmisbaar voor jonge mensen, zeker met de vele berichtgevingen rond de campagnes van "de rode neuzen dag".

Ik sta er dan ook heel erg voor open om het boek te gebruiken in mijn latere lessen in het eerste middelbaar, al dan niet gekoppeld met een groepsdiscussie over groepsdynamiek en het gevaar van negatieve beïnvloeding door mensen die je vertrouwt.

Bucketlist: check!